هدف- هدف مقاله حاضر، بررسي تعامل سه گانه تضاد وظيفه، كنترل هيجان و موقتي بودن گروه در زمينه پيدايش تعارض رابطه مي باشد. 

طرح/روش شناسي/ رويكرد- براي بررسي تعامل كنترل هيجان و تضاد وظيفه بر پيدايش تعارض رابطه در 43 گروه كوتاه مدت (موقتي) و 44 گروه بلند مدت، يك بررسي ميداني صورت گرفت. 

يافته ها- نتايج نشان مي دهند كه بيشترين امكان تضاد وظيفه در شكل گيري تعارض رابطه زماني است كه گروه ها (كوتاه مدت و بلند مدت) داراي فرايندهاي كنترل هيجان اثربخش كمتري هستند، با وجود اينكه تضاد وظيفه و رابطه در گروه هاي بلند مدت تا حدودي تفكيك مي شوند و در كنترل هيجان امتياز بالايي بدست مي آورند.

محدوديت ها/ پيشنهادات تحقيق- مقاله برحسب پيشنهادات آن ها براي مديريت تعارض در گروه ها با بحثي درمورد نتايج بدست آمده نتيجه گيري مي كند. تحقيق تكميلي براي بررسي كامل متغيرهاي مدل، بايستي تاثيرات تعديل كننده بررسي هاي طولي را مورد بررسی قرار دهد.

اصالت/ ارزش- مقاله به مدل هاي اقتضايي ضروري تعارض درون گروهي پاسخ مي گويد و تاثير تعديل كننده دو احتمال را در رابطه بين تعارض وظيفه و رابطه بررسي مي نمايد. 

مقدمه

شواهد تجربي اوليه، رابطه ي قوي و مثبت ميان تعارض وظيفه و رابطه در گروه ها را اثبات نموده اند (جن، 1997). با اين وجود، تحقيقات اخير (ايوكو و همكاران ، 2008؛ دي درو و وينگارت ، 2003؛ ناير، 2008؛ پترسون و به فر ، 2003؛ سيمونز و پترسون ، 2000؛ اسپيكمن و ريالس ، 2010؛ يانگ و موس شولدر ، 2004) پيشنهاد مي دهند كه چندين عامل احتمالي اين رابطه را تعديل مي كنند. سوابق و نتايج دو گونه تعارض در گروه هايي مورد بررسي قرار گرفت كه در ميزان ثبات شان فرق داشتند، با اين حال، هيچگونه تلاشي در زمينه ي بررسي تاثير متقابل انها در گروه هاي كوتاه مدت و بلند مدت صورت نگرفته است.